THE INNER LANDSCAPES OF ANN GRILLET

By Annelies Vanbelle

One on one, you one with the work, that's how her mental landscapes are best savoured. The longer you stay for the work, the more it unfolds, the more it shows itself, the more layers and intriguing details you discover. Whether it's midnight blue that tends to deep black or a palette of extroverted cadmium yellow, each canvas invites you to an intimate dialogue. You experience very strongly in her work what intense impact colours can have on us.

It is sometimes fifteen to twenty layers of thinly spread acrylic or oil paint, usually starting with a very bright colour and often ending in rather dark or muted tones. A game of surfaces, lines, dots, spheres, drips — the artist likes to play with the formal alphabet of abstract painting, yet the end result is very calm and harmonious. You could call it aesthetic, if it weren't for the fact that there is always something that wrings. At the same time there is a desire to purify, to arrive at an essence, and a counterforce that generates enough friction in every work.

Accidental coincidences

The logical illogic of each work keeps the viewer going, the accidental coincidences, which Ann Grillet consciously responds to. At the start of a work she usually has a plan, an atmosphere or a feeling or a colour that she wants to place centrally, but gradually the work takes over and she is guided by what presents itself. To then intervene again when it feels necessary. The whole process is often very visible at the edges of her works, where the paint accumulates layer after layer of multi-coloured paint. She herself likes to compare it with the music form free jazz, in which people have some idea of ​​where they want to go, but in the end still spontaneously arrive at a new and surprising whole.

They are works that you must experience, that you may experience. They want you to sit down for a while. At first glance you may have the feeling that very little is happening, only to discover that a lot is actually happening. The density of meaning systematically increases the longer you engage; the field of tension grows as long as you keep looking.

Colourist

Ann Grillet is intrigued by how colours interact and enter into a dialogue with each other. That is why she remains committed to abstraction, because this is the ideal playing field for her very own language. Always fascinated by landscapes, by looking differently from the others and perhaps seeing more, by looking inside too, through windows to peeling or broken walls or through our inner window. You can see her works as mental spaces in which you can walk around. They play on your inner landscape and take you along.

Each work by Ann Grillet is a mystery, but its possible heaviness is lifted by the obvious pleasure of painting, the playful additions and shapes, the vital colours that you discover through the layering and in the margins of each canvas. The transparency means that you are simultaneously drawn into each work, but are still left very free in your interpretation.

Her now fully blossoming oeuvre offers you a very sensory, tactile experience, which invites you to a quiet place far away from the hectic world, where formal simplicity shows itself in all its seductiveness.

_______________________________________________________________________________________________

De innerlijke landschapen van Ann Grillet

By Annelies Vanbelle

Eén op één, jij één met het werk, zo worden haar mentale landschappen het best gedegusteerd. Hoe langer je voor het werk verblijft, hoe meer het zich ontvouwt, hoe meer er zich toont, hoe meer lagen en intrigerende details je ontdekt. Of het nu nachtblauw is dat neigt naar diepzwart of een palet van extravert cadmiumgeel, elk doek nodigt je uit tot een intieme dialoog. Heel sterk ervaar je in haar werk welke intense impact kleuren op ons kunnen hebben.

Het zijn soms vijftien à twintig lagen, dun gesmeerde acryl of olieverf, te beginnen met meestal een hele felle kleur en vaak eindigend in veeleer donkere of gedempte tonen. Een spel van vlakken, lijnen, stippen, bollen, druipers — de kunstenares bespeelt graag het vormelijke alfabet van de abstracte schilderkunst, maar toch is het eindresultaat heel rustig en harmonieus. Esthetisch zou je het kunnen noemen, ware het niet dat er steeds ook iets is wat wringt. Er is tegelijk een verlangen naar uitpuren, naar uitkomen bij een essentie, en een tegenkracht die genoeg frictie genereert in elk werk.

Ontoevallige toevalligheden

De logische onlogica van elk werk houdt de kijker gaande, de ontoevallige toevalligheden, waar Ann Grillet bewust op inspeelt. Bij de aanvang van een werk heeft ze meestal een plan, een sfeer of een gevoel of een kleur dat ze centraal wil plaatsen, maar gaandeweg neemt het werk het over en laat ze zich leiden door wat zich aandient. Om dan weer in te grijpen wanneer het nodig voelt. Dat hele proces is vaak heel zichtbaar aan de randjes van haar werken, waar de verf zich laag na laag veelkleurig ophoopt. Ze vergelijkt het zelf graag met de muziekvorm free jazz, waarbij men enigszins een idee heeft waar men naartoe wil, maar uiteindelijk toch spontaan tot een nieuw en verrassend geheel komt.

Het zijn werken die je moet ondergaan, die je mag ondergaan. Ze verlangen dat je er even voor gaat zitten. Op het eerste gezicht heb je misschien het gevoel dat er heel weinig gebeurt, om gaandeweg te ontdekken dat er net heel veel gebeurt. De densiteit van de betekenis neemt stelselmatig toe hoe langer je je engageert; het spanningsveld groeit aan zolang je blijft kijken. 

Colorist

Hoe kleuren op elkaar inwerken en met elkaar in dialoog gaan, intrigeert Ann Grillet. Daarom blijft ze toegewijd aan de abstractie, omdat dit het ideale speelveld is voor haar geheel eigen taal. Altijd al gefascineerd door landschappen, door anders kijken dan de anderen en misschien meer zien, door naar binnen kijken ook, doorheen ramen naar afgebladderde of afgebroken muren of doorheen ons innerlijke venster. Je kunt haar werken zien als mentale ruimtes, waarin je kunt rondwandelen. Ze bespelen je innerlijke landschap en nemen je mee. 

Elk werk van Ann Grillet is een mysterie, maar de mogelijke zwaarte ervan wordt opgeheven door het overduidelijke schilderplezier, de speelse toevoegingen en vormen, de vitale kleuren die je doorheen de gelaagdheid en in de kantlijnen van elk canvas ontdekt. De transparantie maakt dat je tegelijk in elk werk gezogen wordt, maar toch heel vrij wordt gelaten in je interpretatie. 

Haar nu volop openbloeiende oeuvre biedt je een heel zintuiglijke, tactiele ervaring, die je even uitnodigt naar een stille plek ver weg van de hectische wereld, waar vormelijke eenvoud zich toont in zijn volle verleidelijkheid.